|
|
 |
Bir Kızımız Olsa
GÖKSEL KURUM BİR KIZIMIZ OLSA
minik Aslı’mız olsa
aynı annesine benzese
taptatlı olsa senin gibi
ilk önce baba dese
sabahları aramıza girse gelip
sesin gibi olsa ses tonu
saçları sapsarı olsa lüle lüle
senin saçların gibi
yanından hiç ayrılmasa
adını Aslı koysak
senin adın olsa
ömründen ömrüme
bir tatlı hatıra
minik Aslı’mız olsa
aynı sana benzese
sesine uyansak geceleri
ağlarsa ki hiç ağlamasa
üzülmese hep sevinse mutlu olsa
dünyada gözüm yok
seni sevdim seveli
eğer sana da sadece
ömrünce aşk yeterse
bir minik Aslı’mız olsa
aynı sana benzese
Göksel Kurum
Sarılıp Uyuyalım
bugün yorgunum bugün kırılmış
bu akşam öylece sarılıp uyuyalım
saat çok geç güneş de batmış
haydi çabuk ol karanlığa kalmayalım
öyle bir hal var ki üstümde
tam işte senlik zamanlar
hayal kafilem gözlerimin önünde
bakışın beni çok iyi anlar
sımsıcak bir çay demlerim sana
sohbetin renk getirir gönül evime
sımsıkı sarılır uyuruz sonra
mutluluk bizimle kalır belki de
üstümden atamadığım hüzünler var
sana ihtiyacımın olduğu bu demler
bu akşam sarılıp uyuyalım sımsıkı
kokunla dağılır tüm bu kederler
Göksel Kurum
Bana Seviyorum Deme
GÖKSEL KURUM BANA SEVİYORUM DEME
yokluğunu daha iyi anladım
günlük hayatta
seninle
oturup dertleşmek istedim
seni hiç bulamadım
hiçbir zaman yanımda
bana seviyorum deme
olur mu
neredeydin
başka bir kolda
gözlerine özlemle
bakmayan
bir sevgilinin sahte
sıcağında
bana seviyorum deme
olur mu
sevinçlerimi gülüşlerimi
paylaşmak istedim
yapayalnız başımı
koyduğum
yastığımı da
ama sen hep başkasına
süslendin
ve başkasına çektin
rastığını da
bana seviyorum deme
olur mu
Göksel Kurum
Evlenirdik Belki
düğünümüz olurdu evlenirdik belki
hastalıkta sağlıkta sözü verirdik
sen beni üzsen de ben hep severdim
cefan bu yüreğimin süsü derdik
mutlu olurduk da hani olmasak
seninle üzülmek de yetmez miydi ki
önemli olan seninle yaşamak
yan yana uyanmak buna değerdi
yavrumuz olurdu sen koyardın adını
hatıran olurdu bir ömür bana
düğünümüz olurdu belki evlenirdik
kabulümdü seninle mutsuz olmak da
herşeyi elimizle biz zorlaştırdık
ayrılığı biz ikimiz kararlaştırdık
severken ayrılmayı nereden çıkardık
düğünümüz olurdu evlenirdik belki
herşeyi göze almışken ama herşeyi
apayrı yaşamak reva mıydı yar
düğünümüz olurdu evlenirdik belki
üstüme gelmezdi şimdi duvarlar
düğünümüz olurdu evlenirdik belki
hayali bile sarhoş ediyor
seninle ağlamaya dünden razıyım
sensiz hayat çok zor geçiyor
Göksel Kurum
Ben Sana Ölürdüm
ben sana ölürdüm kurban olurdum
ayaklarını gül suyuyla yıkardım her akşam
lafta kalmazdı o zaman sevgimi görürdün
ben sana ölürdüm kurban olurdum
elimde çiçeklerle gelirdim her akşam
her sabah başucunda bir gül bulurdun
ben sana ölürdüm kurban olurdum
her sabah kahvaltımın tadı sen
her akşam yemeğimin tuzu sen olurdun
ben sana ölürdüm kurban olurdum
ayrı bir hayatı düşünmek zordu
kurduğum hayallerde seni bulurdum
ben sana ölürdüm kurban olurdum
ah benim ela gözlüm güzelim
sevmediğin tenlerde mi avundun
ben sana ölürdüm kurban olurdum
bu duygusal boşluklar yıpratmazdı
sen yanıbaşımdaki esmer huzurdun
o seven bakışların hâlâ içimde
ne çok isterdim yaşamayı seninle
ben sana ölürdüm kurban olurdum
Göksel Kurum
Aşkın Bencesi
birşeye gerek yoktu ki varlığından başka
gülüşün varken makyaja bakışın varken rimele
ihtiyacın yoktu yüreğinden başka birşeye
anlatamadım dinletemedim seni döndüremedim yolundan
hayatı tanımayışının göstergesiydi
o çiğ tavırların uzak durmaların
bana sadece bir sen yeterken
yüreğini alıp geldiğinde
hayaller gerçekleşebilecekken
ufacık sebeplerle uzaklaştın
aramızı soğuttun ne diyeyim
karar senin kararın aşk senin aşkın
kime yaşatacağını sen bilirsin elbette
ama aşk sanma o soğuk tavırları
sevdalı sanma uzak duran halini
seven addetme bence kendini buz gibi bakarken
birşeye gerek yokken varlığından başka
bu gerçeği anlayamadan çıktıysan yollara
sana senden başka birşey katmana gerek yokken
ısrarla anlatmaya çalışırken bunu sana
gönlünü alıp gelemediysen
geçemediysen saçma sapan ritüelleri
sana ne diyeyim hayat senin hayatın
aşkın bencesi bu bir tek sen yeter
gel diyorum fark etmez yeter ki gel
bana sen yeter daha ne diyeyim
sana sen yetmiyorsa yüreğin yoksa
hayatı öğrenene kadar beni kaybedersin bu gidişle
baştan söyleyeyim saklambaç değil aşk
sen saklanırsan bulmam merak etme
artık aşk için ben fazla yorulmam
diğer yarını arıyorsan tamamlanalım
aşkın bencesi elbette bu anlattıklarım
ruja bile gerek yok gülüşün varken
yüreğin mi yok ben mi abartıyorum her neyse
bana yetişmek için çok az vaktin var
Göksel Kurum
Babacığım
Gündüz güneş,
Gece ay,
Işık gibi hep aydınlatan,
Bir babam vardı benim...
Daha on sekizinde
Gözü yaşlı, çaresiz
Bırakıp gittiyse de beni
Babamdı o benim.
Daha tam keşfedemediğim,
Tanımadığım dünyanın Fatih'i idi...
Düşünsenize sizin de Fatih'iniz,
Babanız değil miydi?
Babamdı o benim,
Suçsuz yere aldığım ilk cezada,
Panter gibi önümde yürüyen,
Küçük oğlu için hesap soran, güven veren...
Yavrusuna gölge olan,
Gökyüzünden torununu seyreden,
Sesimi yükseltecek olsam kızıma,
Rüyalarımda hesap soran...
Gündüz güneş,
Gece ay,
Işık gibi hep aydınlatan,
Bir babam vardı benim...
Yirmi üç sene geçse de aradan,
Gençlik arkadaşlarından dinlerken onu,
Yine, kocaman işaret parmağını tutuyormuşum gibi
Yüreğimde bir daha tadamayacağım dokunuşu...
Çenemden tutup her sabah,
Ama her sabah, saçımı tarayışı
Nizamım diye kucaklayışı,
Ve o güzel gözlerindeki derin hüzün...
Belki de görüyordur,
Dışarı nasıl baktığımı her yağmurda.
Onu anıyorum her defasında,
Bahtsız adamdı, benim babam diyorum.
Uzaklardasın biliyorum,
Yine de her gece
Göz kırpıyorum gökyüzüne...
Gecenin sessizliğinde seni anıyorum.
İki kadeh duruyor önümde, şerefe babacığım...
|
|
 |
|
|
|
|
